More languages
More actions
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه پیام/خرده}}» ایجاد کرد) |
(افزودن صفحه و ترجمه بدنه متن اصلی. نیاز به افزودن لینک‌ها و مراجع داخلی دارد.) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه پیام/خرده}} | {{جعبه پیام/خرده}}{{جعبه پیام/اشکالات ترجمه}}<blockquote>''"Working class" redirects here. For other working classes, see [[working class (disambiguation)]].''</blockquote> | ||
[[File:We are the young labour guard.png|thumb|334x334px|پوستری از اتحاد جماهیر شوروی در وصف طبقه کارگر]] | |||
کارپیشه‌گان، طبقه اجتماعی مزدبگیران است، آندسته از اعضاء جامعه که تنهی دارایی ارزشمند آنان از لحاظ ارزش اقتصادی، قوة کاری آنان (توانایی آنها به انجام کار) است وهیچ سرمایه و قوای تولیدی از آن خود ندارند و مجبورند قوای کار خود را بفروشند تا امرار معاش کنند. فردی متعلق به این طبقه اجتماعی، در اصطلاحات سیاسی «پرولتاریا» و به روایت ویکی‌پرولتار در برگردان فارسی، «کارپیشه» نامیده می‌شود. | |||
از دید مارکسیسم، کارپیش‌گان توسط نظام سرمایه‌داری سرکوب شده اند، آنها مجبورند حقوق ناچیزی را در قبال محرک کردن چرخ های نظام تولید قبول کنند که متعلق به طبقة اجتماعی صاحبان کسب و کارها، سرمایه داران یا «بورژوازی» ها است. مارکس، ادعا کرد که این سرکوب به کارپیشه‌گان منافع مشترک اقتصادی و سیاسی می‌بخشد که فراتر از مرزهای ملیٌت ها می‌رود، آنها را راغب می‌کند تا متحد شوند و قدرت را از طبقه سرمایه‌دار سلب کنند، و نهایتاً یک جامعه کمونیست عاری از تمایزات طبقاتی بنا کنند. | |||
در «اصول کمونیسم»، فریدریش انگلس مشروح می‌کند که کارپیشه‌گان «آن طبقه در جامعه است که تماماً از فروش کار خود امرار معاش می‌کند و هیچ سودی از هیچگونه سرمایه دریافت نمی‌کند». وجود آنها، «کاملاً به نیاز به کار وابسته است» و لذا سرمایه‌داران آنها را به رقابت مابین کارگران همکار خود وادار می‌کنند. کارپیشه‌گان، با کارگران پیش از خود مانند رعایا متفاوت هستند چرا که رعایا معمولاً وجودی تظمین شده دارند و صاحب قوای تولید خویش هستند.<ref name=":0">{{Citation|author=[[Friedrich Engels]]|year=1847|title=The Principles of Communism|mia=https://www.marxists.org/archive/marx/works/1847/11/prin-com.htm}}</ref> | |||
منافع کارپیشه‌گان، در تضاد با منافع سرمایه‌داران است. | |||
== تاریخ == | |||
Pre-industrial craftsmen temporarily relied on wage labor until obtaining enough capital to exploit others. With the rise of big industry, most craftsmen lost their property and became proletarians instead of guild masters. Likewise, the manufacturing workers of the 16th through 18th centuries owned their own means of production and became proletarians after moving to the cities and losing their [[Private property|property]]. | |||
The proletariat originated in the late 18th century during the [[Industrial Revolution]]. Capitalists bought the expensive machinery necessary for industry and displaced small craftsmen and artisans. Starting with the textile industry, they divided labor between their workers instead of having one worker produce an entire [[commodity]].<ref name=":0" /> | |||
== همچنین بنگرید به == | |||
* [[Lumpenproletariat]] | |||
* [[Peasantry]] | |||
* [[Precariat]] | |||
*[[Useless class]] | |||
== مراجع == | |||
[[fr:Prolétariat]] | |||
[[Category:Marxist terminology]] | |||
[[Category:Social class]] | |||
[[Category:Working class]] | |||
[[Category:Proletariat]] | |||
نسخهٔ ۱۰ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۰۱
 | این مقاله یک خرده مقاله است. می توانید با ویرایش آن کمک کنید |
| این مقاله مشکلات ترجمه دارد. می توانید با ویرایش آن کمک کنید |
"Working class" redirects here. For other working classes, see working class (disambiguation).
کارپیشه‌گان، طبقه اجتماعی مزدبگیران است، آندسته از اعضاء جامعه که تنهی دارایی ارزشمند آنان از لحاظ ارزش اقتصادی، قوة کاری آنان (توانایی آنها به انجام کار) است وهیچ سرمایه و قوای تولیدی از آن خود ندارند و مجبورند قوای کار خود را بفروشند تا امرار معاش کنند. فردی متعلق به این طبقه اجتماعی، در اصطلاحات سیاسی «پرولتاریا» و به روایت ویکی‌پرولتار در برگردان فارسی، «کارپیشه» نامیده می‌شود.
از دید مارکسیسم، کارپیش‌گان توسط نظام سرمایه‌داری سرکوب شده اند، آنها مجبورند حقوق ناچیزی را در قبال محرک کردن چرخ های نظام تولید قبول کنند که متعلق به طبقة اجتماعی صاحبان کسب و کارها، سرمایه داران یا «بورژوازی» ها است. مارکس، ادعا کرد که این سرکوب به کارپیشه‌گان منافع مشترک اقتصادی و سیاسی می‌بخشد که فراتر از مرزهای ملیٌت ها می‌رود، آنها را راغب می‌کند تا متحد شوند و قدرت را از طبقه سرمایه‌دار سلب کنند، و نهایتاً یک جامعه کمونیست عاری از تمایزات طبقاتی بنا کنند.
در «اصول کمونیسم»، فریدریش انگلس مشروح می‌کند که کارپیشه‌گان «آن طبقه در جامعه است که تماماً از فروش کار خود امرار معاش می‌کند و هیچ سودی از هیچگونه سرمایه دریافت نمی‌کند». وجود آنها، «کاملاً به نیاز به کار وابسته است» و لذا سرمایه‌داران آنها را به رقابت مابین کارگران همکار خود وادار می‌کنند. کارپیشه‌گان، با کارگران پیش از خود مانند رعایا متفاوت هستند چرا که رعایا معمولاً وجودی تظمین شده دارند و صاحب قوای تولید خویش هستند.[۱]
منافع کارپیشه‌گان، در تضاد با منافع سرمایه‌داران است.
تاریخ
Pre-industrial craftsmen temporarily relied on wage labor until obtaining enough capital to exploit others. With the rise of big industry, most craftsmen lost their property and became proletarians instead of guild masters. Likewise, the manufacturing workers of the 16th through 18th centuries owned their own means of production and became proletarians after moving to the cities and losing their property.
The proletariat originated in the late 18th century during the Industrial Revolution. Capitalists bought the expensive machinery necessary for industry and displaced small craftsmen and artisans. Starting with the textile industry, they divided labor between their workers instead of having one worker produce an entire commodity.[۱]
همچنین بنگرید به
مراجع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Friedrich Engels (1847). The Principles of Communism. [MIA]