ولادیمیر لنین

ولادیمیر ایلیچ لنین Владимир Ильич Ленин
عکسی از رفیق لنین
Born	ولادیمیر ایلیچ اولیانوف ۲۲ آوریل ۱۸۷۰ سیمبیرسک, امپراتوری روسیه
Died	۲۱ ژانویهٔ ۱۹۲۴ گُرکی, جمهوری سوسیالیستی فدراسیونی روسیهٔ شوروی (RSFSR), اتحاد جماهیر شوروی
Nationality	روس شوروی
Political orientation	مارکسیسم (باوری که هم‌اکنون مارکسیسم‌لنینیسم شناخته می‌شود را توسعه داد)
Political party	جمهوری سوسیالیستی فدراسیونی روسیهٔ شوروی (RSFSR)

ولادیمیر ایلیچ اولیانوف (۲۲ آوریل ۱۸۷۰ الی ۲۱ ژانویه ۱۹۲۴)، همچنین شناخته‌شده به‌عنوان ولادیمیر لنین، رهبر انقلابی، نظریه‌پرداز سیاسی و اقتصادی، فیلسوف و سیاستمدار روس بود. وی رهبر اصلی انقلاب اکتبر بود که منجر به بنیان‌گذاری اتحاد جماهیر شوروی، اولین مملکت رعایا و کارپیشگان شد.

مهمترین تاثیری که لنین بر نظریهٔ مارکسیستی گذاشت نظریه‌های امپریالیسم، چیرگی انحصارها و کارتل‌ها بود. همچنین، در بسیاری از کارهای خود بر توسعهٔ بخش عملی یا کِردمان مارکسیستی، راهبرد و تاکتیک‌های انقلاب، نظریهٔ مارکسیستی دولت و ساختاربندی سازمانی کارپیشه‌ای از راه مرکزگرایی دموکراتیکی تاثیر بسیار مهمی گذاشت.

فعالیت‌های سیاسی و نظری لنین، نوشته‌های او در اواخر سدهٔ نوزدهم و سال‌های آغازین سدهٔ بیستم، کوشش استوار او در مبارزه با تلاش‌های فرصت‌طلبانه و بازنگرش‌گرایانه برای تحریف نظریهٔ مارکسیستی و کوشش او برای ساخت یک حزب سیاسی انقلابی را می‌توان از تاثیر‌های لنینیسم بر مارکسیسم دانست که هم‌اکنون بیشتر مارکسیسم‌لنینیسم یا مارکس‌لنین‌گرایی نامیده می‌شود.

سال‌های آغازین زندگی (۱۸۷۰ تا ۱۸۸۸)

ولادیمیر ایلیچ اولیانوف در ۲۲ آوریل ۱۸۷۰ و در شهر سیمبیرسک زاده شد. او چهارمین فرزند ایلیا اولیانوف، فردی مورد احترام در سازمان آموزشی دولتی و فرزند پدری که پیش‌تر رعیت بود، و ماریا الکساندروونا، زنی از خانواده‌ای اشراف‌زاده، بود. با اینکه پدر لنین انقلابی نبود دیدگاه‌های پیشرفت‌گرایانه و ترقی‌خواهانه‌ای داشته و با یکه‌سالاری مخالف بود. پدر و مادر لنین هردو نقش بزرگی در پرورش فکری او داشتند. جدا از پدر و مادر او، برادرش الکساندر، که ادبیات مارکسیستی را برای نخستین بار به او معرفی کرد، تاثیر فکری بسیاری بر لنین گذاشت.

کودکی و جوانی لنین در دورهٔ ارتجاعی و واپس‌گرایانه‌ای گذشت؛ زمانی که دستگیری غیرنظامیان به‌خاطر انتقاد از نظام تزاری نامتداول نبود. در مهٔ ۱۸۸۷، زمانی که لنین ۱۷ سال داشت، برادرش الکساندر به‌خاطر سوءقصد به جان تزار الکساندر سوم در ملاء عام اعدام شد، رخدادی که روی رادیکالیزاسیون لنین به‌سوی کنشگری انقلابی اثر بسیاری داشت.

لنین در ۱۳ آگوست ۱۸۸۶ توسط دانشکدهٔ حقوق دانشگاه کازان پذیرفته شده و یک ماه پس‌از آن به انجمن برادری ساماراسیمبیرسک پیوست، انجمنی دانشجویی که در آن زمان از سوی دانشگاه ممنوع اعلام شده و حکم حضور در آن اخراج بود. یک سال پس‌از آغاز تحصیلش، لنین در جنبش‌ها و اعتراض‌هایی شرکت کرد که قانونی شدن انجمن‌های دانشجویی، برگشت دانشجویان اخراج‌شده و رسیدگی به کسانی که حکم اخراج آنها را داده بودند از خواسته‌های آنها بود. ازاین‌رو، او در دسامبر ۱۸۸۷ به‌خاطر شرکت در این اعتراض‌ها بازداشت شده، از دانشگاه اخراج و به روستای نزدیکی برای یک سال تبعید شد و زیر نظر شدید پلیس قرار گرفت.

لنین در طول تبعید خود در روستای کُکوشکینو به‌تفصیل اقتصاد سیاسی و دیگر ادبیات را مطالعه کرد. چنانکه بعدتر دربارهٔ این دوره از زندگی‌اش نوشت: «فکر نمی‌کنم پس‌از آن زمان، در زندگی خود آنقدر کتاب خوانده باشم. حتی هنگامی‌که در سن‌پترزبورگ زندانی بودم یا به سیبری تبعید شده بودم نیز به اندازه‌ای که در آن یک سالی که در تبعید از سوی کازان در آن روستا به سر می‌بردم مطالعه نکردم؛ بی‌وقفه از اول صبح تا آخر شب می‌خواندم.»

در پاییز ۱۸۸۸ به لنین اجازهٔ برگشت به کازان داده شد ولی دانشگاه او را دوباره نپذیرفت. او همچنین از حضور در دانشگاه‌های خارجی نیز منع شد. در کازان، لنین به گروه مطالعه‌ای مارکسیستی که توسط نیکلای فِدوسیف سازمان‌دهی می‌شد پیوست و آغاز کنش‌های انقلابی و سیاسی‌اش را رقم زد. در همین زمان، یعنی از ۱۸۸۸ تا ۱۸۸۹ بود که لنین برای نخستین بار جلد اول سرمایه را خواند.